چرا OG نتوانست برای سومین سال پیاپی قهرمان مسابقات جهانی دوتا 2 گردد؟ - وبلاگ یاسین

به گزارش وبلاگ یاسین، همواره داستان تو سری خورهایی که با وجود همه شک و تردیدها و ناامیدی ها و شکست ها از پس چالش های بزرگ برمی آیند و به پیروزی های بزرگ دست پیدا می نمایند برای ما و زندگی ما الهام بخش بوده است. گویی که می توانیم در بطن این کوشش ها زندگی خود و مجاهدت های بی شماری را ببینیم که همه آن ها لزوما ثمربخش نبوده اند. اما از طرفی این پیروزی بزرگ آن هم از طرف جماعتی متواضع و به اصطلاح تو سری خور، به بسیاری از ما برای اهداف خود انگیزه می دهد.

شاید اینکه می گویند: اگر بخواهی هرکاری می توانی انجام دهی! یک فریب بزرگ برای تغذیه نظام سرمایه داری و یک ابزار بازاریابی برای فروش کتاب های انگیزشی باشد، اما وقتی با چشمان خود چنین داستان های الهام بخشی می بینیم، باری دیگر خود و توانایی های خود را ارزیابی می کنیم و با روحیه ای تازه نفس به جنگ با سختی های زندگی خود می رویم.

شاید همین موضوع اصلی ترین علت محبوبیت تیم OG در بین ده ها تیم حرفه ای Dota 2 در سراسر جهان باشد؛ روایتی تاثیرگذار از اینکه چطور کاپیتان تیم یعنی نوتیل (N0tail) توانست بعد از خیانت برترین دوستش و ترک تیم برای بازی در تیمی پیروز تر که شانس بیشتری در به دست آوردن قهرمانی The International 2018 داشت، خود را جمع و جور کند و با استقامتی ناگسستنی و در برابر احتمال فروپاشی OG برای بقای آن بجنگد. اینکه چطور سب (Ceb) با مثبت اندیشی غیرقابل توقف خود در هر قدم از این جهت پر فراز و نشیب به اعضای تیم خود روحیه داد. اینکه چطور تاپسون (Topson) از یک بازیکن سطح پایین که در گیم نت های شهر به بازی می پرداخت توانست به غیرقابل پیش بینی ترین پلیر در همه تیم ها تبدیل شود و با سبک نامتعارف خود در هر مرحله از بازی ها تیم حریف را غافلگیر کند. یا حتی آنا (ana) و جرکس (Jerax) که با هماهنگی مثال زدنی از پیروزی تیم اطمینان حاصل می کردند.

به هر حال چه کسی می تواند آن لحظه حماسی نجات آنا به وسیله سب را فراموش کند؟ حرکتی که به تنهایی به قدری وزن داشت که منجر به پیروزی OG در جهانی سه سال پیش یعنی TI8 شد. در آن بازی تیم OG مچ اول را پیروز شده بود و دو بازی بعدی را به خاطر بی دقتی به PSG LGD باخت. اما در بازی سرنوشت ساز چهارم، سب به یک هیولای رام نشده تبدیل شد و آنا با همه جون و دل خود برای کَری (carry) کردن تیم گذاشت.

در سال آینده که OG به خوبی می دانست این تیم یک ترکیب تکرارنشدنی است، وقت زیادی را برای ریختن یک استراتژی تقریبا بی نقص گذاشت و طوری با قدرت به عرصه TI9 پا گذاشت که تقریبا هیچ تیم یا بازیکنی شانسی علیه حملات بی وقفه، حساب شده و برنامه ریزی شده نوتیل و هم تیمی های او نداشت. پیروزی در بازی های جهانیِ بعدی به قدری برای OG ساده به نظر می رسید که از یک نقطه به بعد آنا با هیروهای ساپورت پشت سر هم از تیم حریف قربانی می گرفت تا فقط آن ها را تحقیر کند. با اینکه پیروزی OG در TI8 بسیار حساس و نزدیک بود، می توان به جرأت ادعا کرد که پیروزی دوباره آن ها در TI9 حتی چالش برانگیز هم نبود. نوتیل، سب، تاپسون، آنا و جرکس به قدری با اعتماد به نفس بازی می کردند که چیزی جز پیروزی حق آن ها نبود.

از طرفی، از همان لحظات ابتدایی دومین پیروزی OG در مسابقات جهانی، عده زیادی از خود این سؤال را پرسیدند که آیا این تیم افسانه ای می تواند سال آینده و برای سومین تور پیاپی قهرمانی را از آن خود کند؟ اما متأسفانه سرنوشت داستان دیگری را برای ادامه جهت OG رقم زد.

اول از همه باید در نظر گرفت که قهرمانی پیاپی خود دستاوردی خارق العاده است، اما برای بسیاری از این بازیکن های حرفه ای، به قیمت فدا کردن زندگی شخصی اشان تمام می شود. مثلا آنا بارها درباره فشارهای روانی شرکت در مسابقات دوتا صحبت نموده بود. بعید است که حتی یک بازیکن حرفه ای این موضوع را انکار کند که دوتا می تواند خیلی آسیب زننده باشد. بله، احتمال شکست و آثار مخرب روانی آن در هر ورزش دیگری وجود دارد، اما گیم پلی دوتا و پیچیدگی های غیر قابل وصف آن برای این بازیکنان یک نرمش روانی دائمی هستند. بدیهی ست که هر شخصی تا مدتی خاص دوام می آورد؛ آن هم شخصی مثل آنا که به عنوان بازیکن کَری وظیفه داشت در تک تک بازی ها پیروزی OG را تضمین کند. شکی نیست که نقش های ساپورت و حتی بازیکن میانه در بدست آوردن این پیروزی کلیدی هستند، اما در نهایت وقتی به لحظات پایانی هر مچ نزدیک می شویم، این بازیکن کَری است که باید از پس شکست دادن تیم حریف بر بیاید.

این مسائل موجب شد که آنا بعد از قهرمانی 2018 خود را از بازی دوتا بازنشسته کند. البته بعد از استراحتی قابل توجه آنا بازگشت تا هم تیمی های خود را در مسابقات 2019 همراهی کند. اما وقتی نوبت به سومین آزمون بزرگ OG رسید، او نتوانست در صحنه حاضر شود. تیم فورا به پیدا کردن جانشین یکی از برترین بازیکن های Safelane دوتا مشغول شد و طولی نکشید که قهرمانان نو در قالب میدوان (MidOne) و سومیل (Sumail) به تیم پیوستند.

با اینکه هر کدام از این دو بازیکن به نوبه خود بازیکنانی بسیار حرفه ای بودند، مثلا میدوان خود دو بار قهرمان جهانی شده بود، ترکیب نو OG نتوانست آن نتایج خارق العاده تیم قبلی را به دست بیاورد و در مسابقه های محلی و لیگ های منطقه شکست های متوالی تجربه کرد. واقعیت شاید یک قضاوت تلخ و نه چندان بالغانه باشد، اما وقتی به بازی های یک سال اخیر نگاه می کنیم، یک چیز به وضوح تعیین است؛ بازیکن های نو تیم نمی توانند شگفتی های افراد قدیمی را باری دیگر به ارمغان بیاورند.

در نهایت وقتی OG به مصاف TI10 یا همان مسابقه جهانی 2021 رفت، بجای آنا و جرکس و زد و خوردهای خارق العاده آن ها که جریان بازی ها را به نفع تیم تغییر می داد، سومیل به عنوان کری اصلی و ساکسا (Saksa) به عنوان Soft Support در کنار نوتیل، سب و تاپسون قرار گرفتند.

حال اگر این ترکیب به مقدار کافی تسلط OG را بهم نریخت، شرایط نه چندان مساعد سب اوضاع را بدتر کرد. همان طور که هواداران پر و پا قرص و پیگیر این تیم می دانند، سباستین چند روز قبل از آغاز مسابقات جهانی چشم خود را عمل کرد. اینکه سب به قدری به بازی دوتا و تیمش تعهد دارد که با وجود وضع نامساعد خود به مسابقات پای گذاشت مسلما قابل تحسین است، اما شکی نیست که بر روی مهارت و رهبری او تأثیر به سزایی گذاشته است.

در نهایت، شاید مهم ترین مسأله ای که باعث شکست OG در مقابل Team Spirit و حذف آن ها از اینترنشنال 2021 شد به ناهماهنگی بازمی شود. وقتی مسابقه آخر آن ها را جلوی تیم مذکور دیدن می کردم، واقعا اعصابم بهم ریخت. مثلا در یکی از نقاط حساس بازی، ساکسا و سومیل به تنهایی به پایگاه تیم حریف یورش بردند و دو نفری علیه پنج نفر جنگیدند که منجر به کشته شدن هر دوی آن ها شد، آن هم وقتی که نوتیل و سب و تاپسون در جنگل بودند.

با آنالیز بازی ها، تنها یک نتیجه گیری منطقی به دست می آید؛ OG برای شرکت در مسابقات سال جاری نه تنها استراتژی خاصی نداشت، بلکه در طول آن هم نتوانست انسجام خود را حفظ کند. در واقع همین که نوتیل و تیم او توانستند با این عملکرد افتضاح تا مرحله سوم از برکت پایینی جلو بیایند خود معجزه آساست. شاید هم این پیروزیت نه چندان قابل توجه را به تجربه خود از بازی های اینترنشنال قبلی بدهکارند.

در نهایت اگر ساکسا و سومیل وقت بیشتری را به تمرین با OG بگذرانند و تیم هم برای مسابقات بعدی آماده تر باشد، می توان انتظار بازگشت به روزهای طلایی را داشت. اما به عنوان یکی از هواداران این تیم، امیدوارم که جرکس مثل آنا که چندی پیش به دوتا برگشت از بازنشستگی خارج شود و آن تیم #DreamOG دوباره شکل بگیرد.

نظر شما در این باره چیست و عملکرد OG را در The International 2021 چطور ارزیابی می کنید؟