مرضیه برومند از تلویزیون دلخور است اما دوست دارد با تلویزیون کار کند - وبلاگ یاسین

به گزارش وبلاگ یاسین، مرضیه برومند در اوج عصبانیت و غمگین بودن می تواند همه دلگیری ها و اضطراب های خود را با لحنی شیرین بیان کند تا جایی که شما به نام مخاطب ممکن است بارها به خنده بیفتید و همان طور که ته فکر تان به سخنان او فکر می کنید، می دانید که این تامل کردن، نومیدانه و تلخ نیست. او این روزها مشغول آماده سازی اولین سریال خود در شبکه نمایش خانگی است؛ مجموعه مجتمع مسکونی کلیله و دمنه که قرار است از فیلم نت پخش شود.

برومند از رنجشی که از تلویزیون دارد، از پروژه های ناتمامش و اضطرابش برای موفقیت این سریال تازه می گوید و توضیح می دهد که مخاطبان این مجموعه، گروه سنی جوان و خانواده ها هستند، نه بچه ها. او بر این نکته هم تاکید دارد که همه عوامل گروهش را انتخاب کرده و از جوانانِ علاقه مند می خواهد پیگیر حضور در این پروژه نباشند.

طرحی که بارها به در بسته خورد

برومند در شروع این گفتگو می گوید، با وجود دلگیری اش از تلویزیون، همچنان علاقه مند است با این رسانه همکاری کند، رسانه ای که بی واسطه، او را با مخاطبان پرشماری پیوند می دهد.

اما همکاری او با شبکه نمایش خانگی، داستانی دارد که از زبان خودش می خوانیم:

از سال ها پیش به ساخت مجتمع مسکونی کلیله و دمنه علاقه مند بودم. حدود ده ـ دوازده سال پیش به دعوت سیما فیلم، طرح این مجموعه را ارایه کردم. آن زمان آقای دکتر حاتمی، تازه مدیریت فیلم و سریال و بخش کودک و نوجوان سیمافیلم را بر عهده گرفته بود. از آنجاکه قبلا با هم کار کرده بودیم، خیلی با اصرار دعوتم کرد برای گروه سنی نوجوان کاری کنم. من هم این طرح را ارایه دادم ولی هرگز شرایط ساختش فراهم نشد و دکتر حاتمی هم مانند دیگر مدیران که به سرعت عوض می شوند، تغییر کرد و این طرح به فراموشی سپرده شد.

چند سال بعد برومند دوباره دعوت به کار شد و بار دیگر طرح مجتمع مسکونی کلیله و دمنه را بیان نمود و برآورد هزینه هم انجام شد اما این طرح باز هم به در بسته خورد.

او در این زمینه توضیح می دهد: لابد آن زمان ساخت پروژه ای بزرگ، جزو اولویت هایشان نبود؛ بنابراین طرح من ماند تا اینکه آن را در شبکه نمایش خانگی به جریان انداختم. پیش از این بارها به تلویزیون مراجعه کرده و ماجرا را با مدیران گوناگون پیگیری کرده بودم ولی هرگز پاسخی نگرفتم. از آنجا که این پروژه، کاری است که 10 سال مانده و به گفته خودشان پرونده اش بسته شده، حق خود دانستم طرحی را که مدت ها در ذهنم بوده، تا قبل از اینکه نتوانم کار کنم یا از خدمت همه به هر شکلی خداحافظی کنم، به انجام برسانم. ضمن اینکه آنچه حالا در شبکه نمایش خانگی در جریان است، با طرح اولیه تلویزیون تفاوت بسیاری دارد.

عارضه حصر طرح ها در تلویزیون

برومند این بلاتکلیفی را نوعی عارضه در تلویزیون می داند و درباره آن می گوید: این هم یکی از عارضه هاست که طرح های آدم در جایی گیر می افتد و دچار حصر و بلاتکلیفی می گردد. چند طرح و نوشته دیگر هم دارم که به همین سرنوشت دچار شده است. در مورد مجمتع مسکونی کلیه و دمنه هم زمانی که عزم کردم که با جای دیگری کار کنم، دوباره پیگیر شدند که صحبت و برآورد هزینه کنیم و خودمان بسازیم ولی دیگر بی فایده بود.

او که سریال های متعددی برای تلویزیون ساخته است، در ادامه هم از دلگیری خود از این رسانه می گوید و هم از علاقه ای که به آن دارد؛ دلخوری شدیدی از تلویزیون دارم به دلیل اتفاقی که برای سریال ویلا پیش آمد و برای آن هم پاسخی نگرفتم. مرا دلسرد کردند و انگیزه های روحی ام را گرفتند و خیلی متاسفم که این اتفاق افتاده. همیشه گفته ام تلویزیون را خیلی دوست دارم چون رسانه ای است که خیلی بی واسطه و با وسعت زیاد مرا به مخاطبانم وصل می کند ولی داستان به جایی می رسد که آدم فکر می کند اگر کار نکند، همین مخاطبان محدودتر خود را هم از دست می دهد.

خاطر من حزین است

یعنی اگر تلویزیون برخوردی منطقی می کرد، همچنان انتخاب تان همین رسانه است؟ پاسخ برومند به این پرسش چنین است: بله؛ ولی اول باید به من پاسخ چرایی توقف سریال ویلا را بدهد. تا وقتی این پاسخ را نگیرم، دل آزرده ام. آدمِ دل آزرده هم نمی تواند کار کند. همچنان که گفته اند کِی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد. خاطر من حزین است. کسانی مانند من که داریم با جان و دل و احساس مسئولیت کار می کنیم، هرچقدر هم سخت جان و پوست کلفت باشیم، نیاز داریم قدرمان دانسته گردد. آدمی با بالا رفتن سن، بیشتر هم نیاز به دلجویی دارد ولی وقتی اتفاق نمی افتد، دل آزردگی پیش می آید.

از دست دادن سرمایه ها؛ اتفاقی مداوم شاهد هستیم

برومند درباره بی توجهی تلویزیون به سرمایه هایی که زمانی برایشان هزینه کرده است، توضیح می دهد: جالب است که خیلی احترام می گذارند و تحویل می گیرند و استاد استاد می کنند و از کارهای خاطره انگیز می گویند و ...؛ اما اینها کلام است و در عمل، این هوشمندی نیست که از سرمایه های ملی که برای آنها هزینه کرده اند، بتوانند به درستی استفاده کنند و حرام شان نکنند. خودم را نمی گویم. بحث مان کلی است. صرف اینکه به امثال من بگویید چقدر ارزشمند هستیم و کارهایمان خوب بوده، فایده ای ندارد. زمانی این سخنان را باور می کنم که احساس کنم همچنان به امثال من و کارهای ما نیاز دارند، دست کم برای انتقال تجارب. چون در کارهای من برای جوانان زیادی امکان تجربه تجربه کارهای وسیع تر و سخت تر فراهم می گردد. همچنان که در شهر موش ها2، بسیاری نیروهای جوان تربیت شدند یا تجربه هایشان ارتقاء پیدا کرد و همکاران جوان تر ما در حوزه کودک یا عروسکی آموزش عملی دیدند که اتفاقی خوشحال کننده است ولی این هوشمندی در تلویزیون نیست یا در کوران مسائل عدیده، تغییر مدیریت ها یا تخصیص منابع، گم می گردد.

او یادآوری می کند: دو سال پیش آقای زین العابدین، مدیر شبکه یک که بسیار علاقه مند و دلسوز است، علاقه مند به راه اندازی برنامه کودک این شبکه بود. مرا برای تهیه کنندگی دعوت کردند و قرار بود دوستان جوان تر کارگردانی را بر عهده بگیرند. شروع به کار هم کردیم ولی متاسفانه در فرایند تامین منابع، پروژه دچار مشکل شد. البته من هم علاقه ای به کار کردن با اسپانسر ندارم زیرا سلیقه خود را می آورد؛ بنابراین با وجود پیگیری دلسوازنه آقای زین العابدین، پروژه انجام نشد. از آنجا که خود را تهیه کننده حرفه ای نمی دانم، بهتر دیدم کار نکنم چون میانه ماجرا دچار مشکل می شدیم و ایشان هم با سعه صدر پذیرفت.

توضیحات برومند بار دیگر تاییدی بر دلایلی است که از سوی بسیاری از افراد که زمانی در تلویزیون کارهای درخشان و ماندگار داشته اند مطرح می گردد؛ اغلب آنها حالا از این رسانه دور افتاده اند و بیشتر در شبکه نمایش خانگی فعال شده اند.

نمی توانم خود را از دنیای بچه ها جدا کنم

اولین نکته این است که برخلاف تصور اولیه ما، این مجموعه هیچ نگاهی به کتاب کهن کلیه و دمنه ندارد و تنها دلیل انتخاب این نام این است که تمام پرسوناژهای این مجموعه حیوان هستند. هر چند این نامگذاری به هر حال ادای دینی هم به آن کتاب کهن هست.

اما داستان درباره زوج آهوی جوانی است که به تازگی زندگی خود را شروع کرده اند و در کنار دیگر ساکنان این مجتمع مسکونی، ماجراهایی برای آنها رخ می دهد.

هر چند بیشتر کارهای عروسکی مرضیه برومند برای مخاطبان کودک و نوجوان بوده است، اما او تاکید دارد که مخاطبان مجموعه مجتمع مسکونی کلیله و دمنه جوانان و خانواده ها هستند و نه بچه ها.

برومند در این زمینه می گوید: طرحی که برای تلویزیون داشتم، برای تماشاگر کودک و نوجوان بود ولی الان مخاطب خود را خانواده می دانم که شامل نوجوان به بالاست؛ چون نوجوانان امروزی ضریب هوشی و دانش شان خیلی بالاتر از گذشته است. به همین دلیل رویکرد کار تغییر کرد. این مجموعه یکسری موضوعات عام به ویژه مرتبط با جوانان را مطرح می کند. پرسوناژهای اصلی ما دو آهوی نر و ماده هستند که جوانند و تازه ازدواج کرده اند. قصه با اینها شروع می گردد و بیشتر حول زندگی اینها می گذرد. به جز اینها، باز هم کارکترهای جوان داریم اگرچه کاراکتر بچه هم داریم ولی روی سخن من بیشتر با جوانان و مخاطبان عام است. البته بچه ها زیادی کارهای بزرگسالانه مرا هم دیده اند مثل آب پریا که اساسا مخاطب بزرگسال دارد ولی بچه های زیادی هم آن را دیدند. شاید به این دلیل که نمی توانم خود را از دنیا بچه ها جدا کنم. لحنم هم طوری است که به آنان آسیب نمی زند.

جای خالی عروسک ها در نمایش خانگی

او درباره جای خالی کارهای عروسکی در شبکه نمایش خانگی می گوید: امیدوارم راه برای کار عروسکی باز گردد و با موفقیت این پروژه، تهیه کنندگان و پلتفرم ها هم به بچه های عروسکی اعتماد کنند تا کارهای خوب و پرمخاطب برای مردم به ویژه برای بچه ها بسازند چون در نمایش خانگی، برای بچه ها کمتر کاری ساخته می گردد و جای تاسف دارد زیرا امکان خوبی است برای کار کردن؛ البته به این موضوع فکر کرده اند و چند کار هم ساخته شده ولی بیشتر تمایل دارند برای مخاطبان وسیع تری کار کنند و مخاطب کارهای بچه هاه محدودتر است. وقتی تلویزیون حاضر نیست به درستی برای کار کودک سرمایه گذاری کند، طبیعی است بخش خصوصی هم این تمایل را نداشته باشد.

ساخت برخی کارهای کم کیفیت عروسکی در تلویزیون دیگر موضوعی است که از آن صحبت می کنیم و برومند دلایل آن را این گونه تشریح می کند: دلیل اولیه آن شتابزدگی است که خودش برآمده از شرایط اقتصادی است. به هر حال ساخت کار باکیفیت و دقیق، نیازمند زمان و هزینه است. برای ضبط مفید، فرایند پیش تولید خیلی مهم است اما معمولا مدیران وقتی کاری را تصویب می کنند، از دو هفته بعد خواهان آن هستند. در حالیکه گروه تولید باید با آرامش خاطر و به دور از شتابزدگی کار کنند . اهمیت مرحله طراحی ایده را هم نباید فراموش کنیم اینکه مثلا آن عروسک چه ویژگی داشته باشد که بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.

اگر به احمد آقالو هم به اندازه مخمل توجه شده بود ...

برومند در ادامه تجربه شخصی خود را از طراحی عروسک زی زی گولو یادآوری می کند: وقتی بعد از موفقیت کلاه قرمزی تصمیم به ساخت زی زی گولو گرفتم، می خواستم پرسوناژ جدیدی معرفی کنم و به هر حال رقابتی هم داشتم. فکر کردم این زی زی گولو چه قیافه و کاراکتری داشته باشد. شاید چند ماه فقط درگیر طراحی شخصیت بودم چه به لحاظ شکل ظاهری و چه کاراکترش. به این نتیجه رسیدم زی زی گولو برخلاف کلاه قرمزی، قشنگ، رنگی و مودب باشد و برعکس او، درست حرف بزند. خدا می داند چند نفر عروسک زی زی گولو را طراحی کردند تا به شکل نهایی آن رسیدیم. یا مثلا طراحی مخمل در خونه مادربزرگه آنچنان مراحل سختی را گذارند و از عبدالله اسکندری تا استاد نصرت کریمی و بسیار دیگر درباره آن نظر دادند که شخصیت ویژه ای گردد. زنده یاد احمد آقالو آن زمان در واحد نمایش مشغول کاری بود و می گفت: اگر به اندازه مخمل به من هم رسیده بودند، یک چیزی می شدم! یعنی همه اینها زمان بر است. الان برای ساخت عروسک، یک هفته به عروسک ساز فرصت می دهند. البته روش عروسک سازهایمان هم فرق دارد، برخی بیشتر فکر می کنند و برخی کمتر. ولی هنوز دستمزد یک عروسک ساز بسیار پایین است. در حالی که عروسک یک اثر هنری است؛ یک مجسمه که توانایی حرکت هم دارد.

دختران و پسران عزیزم رویاپردازی نکنید!

برومند که به کارهای شتابزده و بی برنامه علاقه ای ندارد، پیش تولیدی 6 ماهه را سپری و تمام اعضای گروهش را انتخاب کرده است ولی انتشار اولین خبر درباره این پروژه، او را با پیام ها و تماس های متعددی از سوی جوانانی رو به رو کرد که خواهان حضور در این پروژه هستند؛ روزی نیست که ده ها پیام و تلفن نداشته باشم با این مضمون که من خیلی به کار هنری علاقه مندم و می خواهم با شما کار کنم، از همین جا به این عزیزان می گویم، دختر عزیزم! پسر عزیزم! هر چقدر هم علاقه مند باشی چرا فکر می کنی چنین امکانی هست که در این پروژه مشغول به کار شوی. اگر نیازمند بازیگر جدیدی باشم و در اطرافم پیدا نکنم، فراخوان می دهم. از شما نوجوانان و جوانان عزیز می خواهم رویاپردازی نکنید و واقع بین باشید. چون این روزها همه به کارهای هنری علاقه مندند. چنانچه واقعا استعدادی در خود سراغ دارید، کلاس بروید، مطالعه کنید و آموزش ببینید. الان در فضای مجازی این همه امکان آموزشی هست. از راه درستی وارد کار شوید. حتما درس بخوانید و در نظر داشته باشید رشته هنری فقط بازیگری نیست. بسیار متنوع است از تدوین و فیلمبرداری گرفته تا طراحی صحنه و لباس و مدیریت تولید، تدارکات، چرا فکر می کنید همه علاقه مندان کارهای هنری باید بازیگر شوند؟! با این نگاه غلط، شانس خود را پایین می آورید .

داستان شیرین شهر موش ها 3

از آنجاکه پیش از شروع پروژه مجتمع مسکونی کلیله و دمنه خبری درباره ساخت فیلم شهر موش ها3 از سوی بنیاد سینمایی فارابی منتشر شد، این احتمال قوت گرفت که برومند دست به کار ساخت آن فیلم می گردد و آخرین پرسش ما درباره چگونگی ساخت این اثر است که برومند در پاسخ به آن می گوید: همانطور که گفتم، طرح ساخت این مجموعه به سال ها قبل برمی گردد و در میانه گفتگوهای ما برای ساخت این مجموعه در تلویزیون داستان شیرین شهر موش ها3 پیش آمد که ماجراهای خود را داشت. با بنیاد سینمایی فارابی صحبتی شد و قراردادی هم امضا کردم ولی وارد فرایند تولید نشد. اما بعد از رسانه ای شدن این ماجرا از طریق فارابی، این تصور پیش آمد که آن فیلم به زودی ساخته می گردد؛ البته در برنامه مان هست و از طرف بنیاد سینمایی فارابی و آقای سرتیپی به نام تهیه کننده کار این علاقه مندی وجود دارد که شهر موش ها 3 ساخته گردد. امیدوارم سالم از این پروژه بیرون بیایم که بتوانم سراغ آن هم بروم!