تلسکوپ هابل با نگاه دوباره به سحابی جبار یک دنیای سورئال را به تصویر کشید - وبلاگ یاسین

به گزارش وبلاگ یاسین، تلسکوپ فضایی هابل، تصویر تازه ای از بخشی از سحابی جبار منتشر نموده که یک پدیده نادر کیهانی را در قالب یک دنیای سورئال به نمایش می گذارد.

یکی از زیباترین و دیدنی ترین منطقه ها آسمان شب را می توان در صورت فلکی شکارچی یافت. بین ستارگان نطاق (Alnitak)، سیف (Saif) یا شمشیر شکارچی و رجل الجبار (Rigel) یا پای شکارچی، ابر وسیع و غلیظی از غبار و گاز میان ستاره ای شناور است که با نام سحابی جبار (Orion Nebula) یا شکارچی شناخته می گردد.

این سحابی خانه ای است که ستارگان نوزاد در آن متولد می شوند و یکی از اجرام مورد مطالعه و هدف های اصلی عکاسی در کهکشان راه شیری به شمار می آید. با گستره 24 سال نوری، سحابی جبار به میزان ای نزدیک و بزرگ است که با چشم غیرمسلح هم دیده می گردد.

بدین ترتیب این ابر تماشایی به علت نزدیکی نسبی با منظومه شمسی، حدود 1344 سال نوری تا خورشید، آزمایشگاه مهمی برای درک فرایند تشکیل یک ستاره است.

اکنون تلسکوپ فضایی هابل تصویر تازه ای از سحابی جبار ثبت نموده است که در آن به نظر می رسد ابرهایی با رنگ بندی ظریف در حال حرکت پراکنده در برابر پس زمینه تاریک مخملی فضا هستند… اما در میان این ابرها، یک پدیده کیهانی نادر و شگفت انگیز در جریان است که به وسیله ستاره نوزاد IX Ori ایجاد شده است.

این فعل وانفعال کیهانی که HH 505 نامیده می گردد، پدیده ای را نشان می دهد که به عنوان یک جرم هربیگ-هارو (Herbig-Haro) شناخته می گردد و تشکیل آن ها به فراهم بودن مجموعه ای از شرایط خاص دارد.

ابتدا به ستاره نوزاد باید وجود داشته باشد. این ستارگان نوزاد یا گره های کیهانی زمانی تشکیل می شوند که یک منطقه متراکم در یک ابر مولکولی، مانند مهد کودک ستاره ای شکارچی، بر اثر جرم زیاد، در خود فرو می ریزد (می رُمبد) و می چرخد. با این چرخش، در موادی از ابرهای اطراف خود می پیچد که به ستاره نوزاد امکان رشد می دهد.

با تجمع این ماده روی ستاره نوزاد، جت های پلاسمای قدرتمندی می توانند از قطب های ستاره پرتاب شوند. تصور می گردد که بعضی از موادی که به دور ستاره می چرخند در امتداد خطوط میدان مغناطیسی خارجی ستاره به سمت قطب ها منحرف می شوند. این خطوط میدان مغناطیسی به عنوان یک شتاب دهنده ذرات عمل می نمایند و وقتی مواد به قطب ها می رسند، آن ها را با سرعت های باورنکردنی به بیرون پرتاب می نمایند.

یک جرم هربیگ-هارو زمانی شکل می گیرد که این جت های فوق العاده سریع، به شدت به گاز اطراف برخورد می نمایند و با موج شوک باعث داغ شدن آن می شوند، به طوری که به شدت می درخشد. این رویداد چشم انداز ای را ایجاد می نماید که به نظر می رسد دو میله نور درخشان از ستاره نوزاد به بیرون گسیل می شوند.

این ساختارها به سرعت تغییر می نمایند، بنابراین اخترشناسان می توانند با مطالعه آن ها بفهمند که ستاره های کوچک چگونه مواد را از ابرهای اطراف خود دور می نمایند. این پدیده گاز و غباری را که ستارگان در حال رشد از آن تغذیه می نمایند، قطع و به نوعی میزان ستاره بالغ را مشخص می نماید.

آیا این بخش آسمان می تواند از این زیباتر باشد؟

عکس کاور: ساختار کیهانی HH 505 از نگاه هابل

Credit: ESA/Hubble & NASA, J. Bally, M. H. Özsaraç

منبع: Science Alert