پندارهای غلط مدیران به کارمندان - وبلاگ یاسین

به گزارش وبلاگ یاسین، در این مطلب کوشش داریم به بعضی از پندارهای غلط در خصوص انگیزه دادن و تحریک افراد به کار بیشتر و بهتر اشاره کنیم تا اگر این باورهای غلط درون شما هم وجود دارد، کوشش کنید آن را رفع سازید. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

سوء تعبیر 1: پول، برترین محرک و انگیزه است

اگرچه عواملی چون پول، اتاق کار زیبا و راحت و امنیت شغلی می توانند انگیزه های خوبی برای کار مضاعف باشند اما به هیچ عنوان برترین و کارآمدترین انگیزه ها برای کار کردن در بلندمدت نیستند. به عبارت بهتر، پول و مزایای مادی فقط می توانند از کاهش انگیزه کارکردن و فعالیت در افراد جلوگیری به عمل آورده اما تاثیر چندانی بر افزایش انگیزه آنها ندارد. مدیران باید هوشیار بوده که فقط با دادن وعده پاداش های مادی یا افزایش حقوق نمی توانند به افرادشان انگیزه کافی برای کار مضاعف بدهند.

سوء تعبیر 2: بیم و تهدید، محرکی مناسب برای واداشتن دیگران به کار بیشتر است

شاید ترساندن و تهدید زیردستان از مجازات و تنبیه، در کوتاه مدت موثر واقع گردد و افراد را به کار بیشتر وادار نمایند اما اثربخشی این چنین محرک هایی کوتاه مدت و محدود است و شبیه به صاعقه عمل می نماید که رعب و وحشتی زودگذر را پدید می آورد و به هیچ عنوان دوام ندارد. مدیران تازه کار باید درک نمایند که در شرایط ترس و وحشت از تنبیه شدن، کارکنان فقط ادای کار کردن را در می آورند و در بلندمدت نیز با ترفند های مختلف از کار کردن در چنین شرایطی به شکل های گوناگون فرار خواهند کرد.

سوء تعبیر 3: فقط من مدیر می توانم به افراد انگیزه بدهم

برخی از مدیران تازه کار این تفکر را دارند که این فقط خود آنها هستند که می توانند به کارمندان شان انگیزه کافی برای کار کردن دهند درحالی که این چنین نیست و خود کارکنان می توانند هم به خود و هم به همکارانشان و حتی مدیران سازمان انگیزه دهند. در واقع چون که شناخت هر کدام از کارکنان از خود و همکاران شان بسیار بیشتر از شناخت مدیر از آنهاست پس آنها بهتر می توانند برترین روش انگیزه بخشی را پیدا نمایند. در این میان وظیفه و کارکرد اصلی مدیران عبارت است از بسترسازی و ایجاد فرهنگ سازمانی مناسب برای خودانگیختگی و دگرانگیختگی در درون سازمان.

سوء تعبیر 4: آنچه به من مدیر انگیزه می دهد، پس به کارمندان نیز انگیزه می بخشد

همه مدیران و به ویژه مدیران تازه کار باید بدانند که کارکنان و پرسنل بخش های مختلف سازمان به انگیزه ها و محرک های متفاوتی احتیاج داشته و برای پیروز شدن در فرآیند انگیزه بخشی به کارکنان باید در وهله اول از سلایق و توقعات آنها به طور دقیق آگاهی یافت و سپس برای دادن انگیزه به آنها اقدام بعمل آورد. علاوه بر این مدیران باید بدانند که صرفا آن چیزهایی که آنها را به کار بیشتر سوق می دهد برای انگیزه دادن به کارمندان کافی نبوده و جنس محرک های کارکنان متفاوت بوده و دارای تغییر است.

سوءتعبیر 5: انگیزه دادن به کارکنان یک علم است که می توان آن را یاد گرفت

برخلاف تصور بسیاری از مدیران تازه کار، شناسایی و تقویت انگیزه ها و محرک های کارکنان به کار مضاعف، نه یک علم آموختنی و فرآیندی آکادمیک بلکه یک هنر کسب کردنی مملو از نکات ظریف و حساس است که برای کسب آنها باید گام های حساب شده ای برداشت و با کسب تجربیات کافی نسبت به انگیزه دادن درست و اصولی به کارکنان اقدام کرد. در واقع مدیران باید مانند یک هنرمند زبردست از ابزار های انگیزشی که در اختیار دارند بهره برد و صرفا به آموخته های تئوریک خود بسنده ننمایند.

سوءتعبیر 6: انگیزه ها و محرک ها تاریخ مصرف ندارند

بسیاری از مدیران معتقدند که عواملی که در گذشته برای انگیزه دادن به کارکنان شان تاثیر داشته و کارآیی شان ثابت شده همواره کارآمد و موثر است و برای انگیزه بخشی به همه و در هر زمانی مفید است. اما واقعیت این است که بسیاری از محرک ها و انگیزه بخش ها پس از مدتی خاصیت خود را از دست می دهند و برای افراد تکراری و پیش پا افتاده می شوند. در نتیجه همه افراد سازمان به طور مداوم به دریافت محرک های تازهی احتیاج دارند که برای یافتن این محرک ها باید برنامه ریزی های مدیریتی و استراتژیک صورت گیرد.

سوءتعبیر 7: احتیاجی به انگیزه دادن به کارکنان خوب و کارآمد نیست

برخی از مدیران این تفکر را دارند که کارمندان پیروز و کاردان، احتیاجی به دریافت انگیزه و محرک از دیگران ندارند و کارشان را به صورت اتوماتیک به خوبی و در حد کمال انجام می دهند. درحالی که واقعیت آن است که چنین کارکنانی به شدت به تشویق شدن و دریافت انگیزه های تازه احتیاج داشته و در غیر این صورت دیر یا زود به افرادی ناکارآمد و بی انگیزه تبدیل می شوند.

سوءتعبیر 8: فقط در موقع احتیاج باید به کارکنان انگیزه داد

مدیران تازه کار این تفکر را دارند که فقط در صورت احتیاج و در مواقع اضطراری باید به کارکنان انگیزه داد و با ارائه محرک های کافی آنها را به کار بیشتر و مطلوب تر وادار کرد درحالی که چنین چیزی به هیچ عنوان درست نیست و فرآیند انگیزه بخشی به تمام کارکنان باید فرآیندی پیوسته و همه جانبه باشد تا هیچ کارمندی در هیچ زمانی حس بی انگیزگی و خنثی نداشته باشد.