آمریکا و انتخابات افغانستان؛ مهندسی اوضاع با اعلام آرا - وبلاگ یاسین

به گزارش وبلاگ یاسین، قریب به 3 ماه از زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان می گذرد؛ انتخاباتی که با مشارکت حداقلی مردم این کشور برگزار و پس از گذشت 3 ماه، امروز نتایج ابتدایی آن پس از فراز و فرود های سیاسی زیاد اعلام شد.

حامد باغبان- قریب به سه ماه از زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان می گذرد انتخاباتی که با مشارکت حداقلی مردم این کشور برگزار گشت و پس از گذشت 3 ماه امروز نتایج ابتدایی انتخابات پس از فراز و فرود های سیاسی زیادی اعلام گشت.

محمد اشرف غنی رئیس جمهور فعلی افغانستان به عنوان پیروز انتخابات با کسب 50.64 آرا توسط کمسیون انتخابات این کشور معرفی گشت و رقیب جدی وی عبدالله عبدالله نیز با کسب 39.52 در صندلی دوم قرار گرفته است.

این نتایج در حالی اعلام می گردد که از جمعیت 9 میلیون و 700 هزار نفری واجد شرایط رای دهی تنها 1 میلیون و 800 هزار نفر در آن شرکت نموده اند.

از سوی دیگر شرایط سیاسی - امنیتی و اجتماعی افغانستان نیز به دلیل همزمانی با برگزاری مذاکرات امریکا و طالبان و از سویی افزایش ناامنی های محیطی و مخاصمات قومیتی، بحرانی ترین شرایط 2 دهه اخیر خود را تجربه می نماید.

به باور بعضی کارشناسان این جسارت اعلام نتایج در شرایط فعلی حاوی پیغام و قطعیت تصمیمی فراملی از سوی امریکا تلقی می گردد.

مشارکت حداقلی جامعه افغانستان در پروسه انتخابات و عدم مقبولیت و مشروعیت نتایج توسط بعضی رجال سیاسی و کاندیداهای انتخابات افغانستان ، این کشور را به لبه پرتگاه بحران سوق می دهد.

از سویی پتانسیل افغانستان برای پذیرش بحران بیش از هر زمان ممکن دیگر افزایش یافته است چرا که دامنه نفوذ طالبان که به تبع آن کاهش نفوذ حاکمیت در این کشور را در پی دارد، رو به برتری است و همچنین حجم سلاح در اختیار گروه ها و احزاب مسلح در افغانستان بسیار بالا گزارش شده که این امر خود حاکی از حساسیت اوضاع می باشد.

در چنین شرایطی تصمیم به اعلان نتایج انتخابات خود گامی در راستای تقویت بحران و زمینه ساز راهبرد برداشتن گام های بعدی می باشد.

با در نظر داشت مفروضات فوق و با توجه به نقش امریکا در تحولات منطقه و افغانستان تغییر و یا تضعیف هسته امنیتی منطقه با بی ثبات سازی دولت ها را می توان در زمره طرح های امریکایی دانست که توسط اتاق های فکر این کشور در منطقه در حال پیاده سازی و اجرا می باشد.

در استناد بخشی به این مدعا می توان به بحرانهای اخیر عراق و لبنان که به سقوط دولت این کشور انجامید و بنا بود در گام های بعدی ایران و شاید در آینده بعضی کشور های عربی منطقه را نیز شامل گردد، اشاره نمود.

امریکا با مشاهده کارنامه طولانی خود در این کشور و برآورد حجم ناکارامدی های موجود در افغانستان که به موجی از انتقادها از سوی جامعه امریکا نیز تبدیل گشته چاره ای جز تغییر شرایط بازی ندارد چرا که دشمن شماره یک امریکا در افغانستان یعنی گروه طالبان امروزه قدرتمندتر از هر زمان ممکن(از سال 2001 تا به امروز) شده و سهم خواهی های این گروه در فرایند مذاکرات راهی جز پذیرش شکست و یا تاثیر بر تصمیم های این گروه و احوالات افغانستان برای امریکا باقی نگذاشته است.

در ابعاد وسیع تر نیز امریکا با بی ثبات سازی منطقه سعی در تهی کردن منطقه از حاکمیت مقتدر و مستقل می نماید که در صورت تحقق این طرح می توان مواردی همچون فدرالیسم و یا رشد ناامنی و تروریسم، حذف رقبای قدرتمند از جمله ایران ، روسیه و چین و یا تضعیف آنان با درگیر سازی در بحران را نیز در نظر گرفت.

از سوی دیگر حذف یک دولت پشتون در شرایط فعلی افغانستان نیز ریسک بزرگی بود که امریکا در صورت پذیرش آن می توانست خود به تنهایی عامل نابودی طرح ها وراهبردهای چند ساله این کشور در افغانستان باشد.

اکنون امریکا با قبول شرایط بحرانی افغانستان و این دست موضوعات، به مرحله ای جدید از تصمیم گیری در راهبردهای خود وارد شده که سناریوهای ذیل را می توان نسبت به موضوع مذکور متصور شد.

افزایش تنش های میدانی همزمان با عدم پذیرش نتایج توسط سایر کاندیداها

در چنین شرایطی حاکمیت افغانستان دچار بحران های غیر قابل مدیریت و غیر قابل پیش بینی می گردد که می توان به سقوط حاکمیت - جنگ های داخلی و بی ثباتی منطقه ای اشاره نمود.

توافق طرفین بر روی پذیرش نتایج انتخابات

در سناریو دوم حاکمیت افغانستان تشکیل خواهد شد و اوضاع از حالت بحرانی خارج می گردد و این حاکمیت جدید افغانستان است که تصمیم می گیرد چند سال دیگر حکومت کند و یا سناریو مذاکره را در جهت برقراری صلح دنبال نماید.

ثبت شکایت در کمسیون شکایات و حذف آرای مورد نزاع

با شکایت رقبای غنی در کمسیون شکایت تعداد آرای مورد بحث باطل می گردد و انتخابات به دور دوم کشیده در چنین شرایطی برگزاری انتخابات به سال آینده موکول می گردد که طی این بازه امریکا نیز می تواند پروسه مذاکرات را به انتها برساند که در این صورت ممکن است پیش از برگزاری انتخابات مجدد، طراحی حکومت موقت در جهت سهم گیری طالبان از قدرت را نیز پیاده سازی نماید.

ح