درمان آلزایمر با کشف سلول گلیال - وبلاگ یاسین

به گزارش وبلاگ یاسین، ما در این پژوهش دریافتیم که اگر این واکنش ها در مغز فعال شوند، با سلول های پریفرال ارتباط برقرار می نمایند تا مغز از زوال ناشی از افزایش سن حفظ گردد. این واکنش ها، به راه اندازی مجدد متابولیسم منجر می شوند و از تجمع پروتئین پیشگیری می نمایند.

پژوهشگران آمریکایی در آنالیز جدید خود، سلول هایی را کشف کردند که می توانند از مغز در برابر آلزایمر محافظت نمایند. شاید بسیاری از ما نگران پروتئین هایی باشیم که با افزایش سن در مغز تجمع می نمایند و به بروز بیماری هایی مانند آلزایمر منجر می شوند، اما ممکن است از بعضی پروتئین های مشابه که در عضلات جمع می شوند و به آتروفی عضلانی در سنین بالا می انجامند، غافل باشیم.

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، برکلی (UC Berkeley)، سلول هایی را در مغز یافته اند که می توانند به پاکسازی تجمع این پروتئین ها و طول عمر در کرم ها و موش ها یاری نمایند. شاید نتایج این پژوهش، به ارائه دارو هایی منجر گردد که به بهبود سلامت عضله و افزایش طول عمر سالم یاری می نمایند.

پژوهشگران در این پروژه دریافتند که چهار سلول گلیال در مغز کرم، واکنش استرس را در سلول های سراسر بدن کنترل می نمایند و طول عمر کرم را تا 75 درصد افزایش می دهند. این کشف، غافلگیرنماینده بود، زیرا سلول های گلیال معمولا سلول های پشتیبان سلول های عصبی به شمار می فرایند که کار های واقعی مغز مانند یاد دریافت و به خاطر سپردن را انجام می دهند.

یافته های این پژوهش که یک پژوهش انجام گرفته در سال 2013 را دنبال می نمایند، نشان می دهند که نورون ها به تنظیم واکنش استرس در سلول های پریفرال (peripheral) یاری می نمایند، طول عمر کرم را افزایش می دهند و به بهبود تنظیم نورون ها می پردازند.

این نتایج، تصویری از رویکرد دو سویه مغز به نمایش می گذارند که می تواند به سلامت سلول های بدن یاری کند. هنگامی که مغز، یک محیط استرس زا را احساس می نماید، باکتری ها و ویروس ها را مورد حمله قرار می دهد تا واکنش خود را نسبت به استرس ابراز کند، اما از آنجا که سیگنال های الکتریکی فقط یک واکنش کوتاه مدت به وجود می آورند، سلول های گلیال، هورمونی را منتشر می نمایند که می تواند به بروز واکنش بلندمدت و ضد استرس منجر گردد، اما تا به امروز ناشناخته مانده است.

اندرو دیلین (Andrew Dillin)، استاد زیست شناسی مولکولی و سلولی دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و پژوهشگر موسسه پزشکی هاورد هیوز (HHMI) آمریکا گفت: ما در این پژوهش دریافتیم که اگر این واکنش ها در مغز فعال شوند، با سلول های پریفرال ارتباط برقرار می نمایند تا مغز از زوال ناشی از افزایش سن حفظ گردد. این واکنش ها، به راه اندازی مجدد متابولیسم منجر می شوند و از تجمع پروتئین پیشگیری می نمایند.

از آنجا که به نظر می رسد که تاثیر سلول های گلیال در موش ها با تاثیر آن ها در انسان ها یکسان است، شاید نتایج آنالیز هایی که روی موش ها صورت گرفته، در خصوص انسان نیز صدق کند. بدین ترتیب، می توان از این نتایج برای ارائه دارو هایی استفاده کرد که با از بین رفتن عضله و اضافه وزن مقابله می نمایند و شاید به افزایش طول عمر سالم منجر شوند.

آنالیز انسان های مبتلا به کم ماهیچگی (sarcopenia) یا انسان ها و موش های مسن، نشان می دهد که در عضلات آن ها تجمع پروتئین وجود دارد. شاید یافتن هورمون عامل این شرایط، به حفظ توده عضلانی افراد مسن یاری کند و فرصت بزرگی را در اختیار ما بگذارد.

این پژوهش، در مجله Science به چاپ رسید.