نانوذرات طلا، در نقش انتقال دهنده انرژی - وبلاگ یاسین

به گزارش وبلاگ یاسین، پژوهشگران با استفاده از چیدمان دقیق نانومیله های طلا در یک داربستی از جنس DNA، ساختار متقارتی ساختند که می تواند نقش انتقال دهنده انرژی را ایفا نماید.

به گزارش گروه فناوری وبلاگ یاسین، یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه لودینگ ماکسیمیلیانوس (LMU) نشان دادند که با استفاده از ساختار های DNA به عنوان داربست، می توان از این نانوذرات طلا به عنوان انتقال دهنده های کارآمد انرژی استفاده کرد.

از سال 2006 تا کنون، آزمایشگاه های سراسر دنیا در حال تحقیق در خصوص استفاده از اوریگامی DNA برای فراوری نانوساختار های پیچیده بوده اند. تیم لیدل، می گوید: با یاری رشته های کوتاه با توالی مناسب، می توانیم مناطق خاصی از مولکول های DNA را به یکدیگر متصل کنیم.

در این پروژه گروه تحقیقاتی لیدل از اوریگامی DNA برای فراوری ساختار های متقارن استفاده نموده است. با فراوری ساختار های کایرال، لیدل و همکارانش ساختار های پیچیده DNA ایجاد کردند که نقاط اتصال دقیقی روی آن وجود دارد که این نقاط برای اتصال نانوذرات کروی و میله ای شکل مناسب هستند. بنابراین، از این داربست می توان به عنوان یک الگو یا قالب برای قرار دادن ذرات نانو در موقعیت های از پیش معین شده استفاده کرد. لیدل می گوید: می توان با این فناوری یک ساختار متقارن فراوری کرد که نانوذرات طلا می توانند در آن به صورت مرتب چیده شوند.

طلا نه تنها از نظر شیمیایی پایدار است، بلکه به عنوان یک فلز نجیب پدیده ای به نام تشدید پلاسمون سطحی از خود به نمایش می گذارد.

نوسانات الکترونی برانگیخته در سطح ذرات طلا می توانند با یکدیگر جفت شوند و پلاسمون ها به لطف قرارگیری روی داربست اوریگامی کایرال، مانند تصویر و تصویر آینه ای رفتار نمایند. لیدل می گوید: این یافته با اندازه گیری طیف سنجی CD تایید شده است.

ساختار های کایرال با نور قطبی مدور تحت تابش قرار گرفته و سطح جذب به عنوان درصدی از ورودی اندازه گیری شده است. با این کار می توان آرایش های راست گرد و چپ گرد را از یکدیگر متمایز کرد.

برای فراوری یک جسم کایرال، تنها دو نانومیله طلا کافی است، زیرا می توان آن ها را به صورت چپ گرد و راست گرد قرار داد. محققان این پروژه یک نانوکره طلا را بین جفت نانومیله قرار دادند، که به طور موثر اتصال را تقویت می نماید. طیف سنجی CD حضور انتقال انرژی را نشان داد، بنابراین فرضیه ای را که تیم از شبیه سازی بدست آورده بود، تأیید می نماید.